มาตราที่ควรรู้ในพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. ๒๕๕๑

                ปัจจุบันเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดโรคต่างๆ ที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพมากกว่า ๖๐ โรค นอกจากอันตรายที่เกิดขึ้นเฉพาะกับบุคคลที่ดื่มแล้ว  ผลกระทบของผู้ดื่มแอลกอฮอล์ยังก่อให้เกิดอุบัติเหตุต่างๆ  การบาดเจ็บ  การใช้ความรุนแรงในครอบครัว  การทำร้ายร่างกาย และเสียทรัพย์สินทั้งของตนเอง ครอบครัว และประเทศชาติเป็นอย่างมาก ในปัจจุบันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นที่นิยมของคนในสังคมเป็นอย่างมาก รัฐบาลและหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้องต่างก็เห็นความสำคัญของปัญหานี้ ได้มีการเสนอร่างพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เข้าสู่การพิจารณาของสภานิติบัญญัติแห่งชาติจนผ่านการพิจารณาเมื่อวันที่ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๐ นับเป็นกฎหมายควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ฉบับแรกของไทยที่มีเจตนาในการป้องกันเยาวชน และประชาชนโดยทั่วไป ให้ลดหรือไม่ให้เสพอบายมุข โดยเฉพาะเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์  มาตราที่ประชาชนควรทราบในขั้นต้น ได้แก่

มาตรา ๒๗  ห้ามขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในสถานที่หรือบริเวณดังต่อไปนี้

๑.      วัดหรือสถานที่สำหรับปฏิบัติพิธีกรรมทางศาสนา

๒.    สถานบริการสาธารณสุขของรัฐ สถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล และร้านขายยาตามกฎหมายว่าด้วยยา

๓.    สถานที่ราชการ ยกเว้นที่จัดไว้เป็นร้านค้าหรือสโมสร

๔.    หอพัก ตามกฎหมายว่าด้วยหอพัก

๕.    สถานศึกษา ตามกฎหมายว่าด้วยการศึกษาแห่งชาติ

๖.     สถานบริการน้ำมันเชื้อเพลิง ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมน้ำมันเชื้อเพลิง หรือร้านค้าบริเวณสถานีบริการน้ำมันเชื้อเพลิง

๗.    สวนสาธารณะของทางราชการที่จัดไว้เพื่อการพักผ่อนของประชาชนโดยทั่วไป

๘.    สถานที่อื่นๆ ที่รัฐมนตรีประกาศกำหนดโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ

มาตรา ๒๙  ห้ามมิให้ผู้ใดขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แก่บุคคลดังต่อไปนี้

๑.      บุคคลซึ่งมีอายุต่ำกว่ายี่สิบปีบริบูรณ์               ๒. บุคคลที่มีอาการมึนเมาจนครองสติไม่ได้

มาตรา ๓๑  ห้ามมิให้ผู้ใดบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในสถานที่หรือบริเวณดังต่อไปนี้

๑.      วัดหรือสถานที่สำหรับปฏิบัติพิธีกรรมทางศาสนา เว้นแต่เป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมทางศาสนา

๒.    สถานบริการสาธารณสุขของรัฐ  สถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล  และร้านขายยาตามกฎหมายว่าด้วยยา  ยกเว้นบริเวณที่จัดไว้เป็นที่พักส่วนบุคคล

๓.    สถานที่ราชการ ยกเว้นบริเวณที่จัดไว้เป็นที่พักส่วนบุคคล  หรือสโมสร หรือการจัดเลี้ยงตามประเพณี

๔.    สถานศึกษา ตามกฎหมายว่าด้วยการศึกษาแห่งชาติ  ยกเว้นบริเวณที่จัดไว้เป็นที่พักส่วนบุคคล  หรือสโมสร หรือการจัดเลี้ยงตามประเพณี  หรือสถานศึกษาที่สอนการผสมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์  และได้รับการอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการศึกษาแห่งชาติ

๕.    สถานบริการน้ำมันเชื้อเพลิง ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมน้ำมันเชื้อเพลิง หรือร้านค้าบริเวณสถานีบริการน้ำมันเชื้อเพลิง

๖.     สวนสาธารณะของทางราชการที่จัดไว้เพื่อการพักผ่อนของประชาชนโดยทั่วไป

๗.    สถานที่อื่นๆ ที่รัฐมนตรีประกาศกำหนดโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ