..มาอ่านเรื่องราว..เจ้านาง..กันเถอะ..
2009-09-02 16:37 |
ผู้เขียน..พยายามเสาะหา เรื่องราวแปลกๆ ที่ใครหลายๆคนอ่านน่าจะอยากรู้..... เรื่องเล่า...เจ้านาง เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ประมาณ 400 กว่าปีมาแล้ว....ทางดินแดนล้านนา....กับบทประพันธ์ของ "คม ขาวทอง" ซึ่งเล่าถึงการล่มสลายของราชวงศ์ไทยเขินแห่งเมืองนาย การนับถือลัทธิบูชาผีที่เป็นจารีตเก่าแก่แต่นมนานกาเลของชาวไทยมณฑลพายัพ ความรัก ความลุ่มหลง การแก้แค้น ความมักใหญ่ใฝ่สูง และความอิจฉาริษยา ความอกตัญญู ที่เป็นบ่อเกิดของ "ปอบเจ้านาง" ที่ให้คติ และแง่คิดในการใช้ชีวิตแก่ผู้อ่าน หรือผู้ชม หาใช่เพียงแต่ความบันเทิงเพียงอย่างเดียว.... เรื่องย่อประมาณว่าเจ้านางละอองคำรักกับเจ้ารากฟ้า แต่เจ้ารากฟ้าต้องแต่งงาน กับเจ้านางปิ่นเมือง แต่ก็แต่งกันแค่ในนามเท่านั้น เพราะใจเจ้ารากฟ้าอยู่ที่ละอองคำ ต่อมาปิ่นเมืองเลยไปทำเสน่ห์ ละอองคำก็แค้นใจมาก เลยล่วงเกินผีปู่ย่าแล้วหันไป นับถือผีปอบแทน สุดท้ายเจ้ารากฟ้าตาย เพราะผิดยาเสน่ห์ทำให้สติฟั่นเฟือน ส่วนปิ่นเมืองถูกผีปอบที่ละอองคำเลี้ยงไว้ควักไส้ฆ่าตาย พอเมืองนายแตกพ่าย เจ้านางละอองคำกับเจ้านางรุ้งแก้วน้องสาวก็เดินทางมาอยู่ที่กรุงเทพฯ ละอองคำแต่งงานคุณฉัตรมีลูกสาวชื่ออัปสร ต่อมาคุณฉัตรรู้ความจริงว่าละอองคำเป็นปอบ ก็เลยถูกละอองคำฆ่าตาย รุ้งแก้วทนไม่ได้เลยหนีไปบวชหลายปี ต่อมาอัปสรแต่งงานมี ลูกสาวชื่อมนทิพย์ (จำได้ว่าอัปสรแยกกันอยู่กับแม่หลังจากที่พ่อตาย แต่จำไม่ได้ว่าอยู่กับใคร) มนทิพย์มีคนรักชื่อบุญสลัก แต่แม่ของบุญสลักอยากให้เขาแต่งงานกับเขมิกาสาวไฮโซมากกว่า แต่บุญสลักรักมนทิพย์ยอมขัดใจแม่แต่งงานกับเธอ ในวันแต่งงานมนทิพย์ได้ครอบครองชุดเจ้านาง เมืองมายซึ่งเธอชอบมันมาก และใส่เป็นชุดเจ้าสาว ซึ่งทำให้ปอบเริ่มครอบงำมนทิพย์ได้มากขึ้น สุดท้ายอัปสรรู้ว่าลูกถูกครอบงำจึงไปตามแม่ชีรุ้งแก้วมาช่วย แม่ชีรุ้งแก้วก็บอกให้วิญญาณ ของละอองคำที่วนเวียนอยู่ในบ้านหลังเดิมขอโทษผีปู่ย่า ละอองคำซึ่งทรมานมานานจึงยอม ขอโทษผีปู่ย่า ทำให้ผีปอบที่ไม่มีคนบูชาสิ้นฤทธิ์ วิญญาณของละอองคำถูกปลดปล่อยให้ ไปใช้กรรม ส่วนบุญสลักก็บวชให้กับดวงวิญญาณทั้งหลาย......................... เพลงเจ้านาง ขับร้องโดย จรัล มโนเพ็ชร์
....ล่วงเกินผีปู่ย่าแล้วหันไป นับถือผีปอ.... พอ...ขอโทษผีปู่ย่า ทำให้ผีปอบที่ไม่มีคนบูชาสิ้นฤทธิ์.....
ต่อมาเขมิกาพยายามยั่วยวนบุญสลัก มนทิพย์จึงให้ปอบไปจัดการควักไส้ของเขมิกามากิน
ใจฝันใฝ่หมายจะหาความรักมาทดแทน
กลับเจอความเจ็บแค้นบาดใจ จนฝังจำ
ไว้เป็นรอยบอบช้ำและยากเกินจะเลือน
ทำทุกอย่างเพียงบอกย้อนรอยแค้นสนองคืน
อาจบางคราวต้องฝืนแต่ใจคอยย้ำเตือน
ทั้งวิญญาณเสมือนสิงด้วยปีศาจทราม
* แต่ความรักไม่สลาย แม้จนวันสุดท้ายจึงเกิดคำถาม
กรรมอาจย้อนติดตาม คนเขาประณามเกลียดชังไร้ค่า
ทนเจ็บทนความเหว่ว้า เช็ดน้ำตาปลอบขวัญตัวเองต่อไป (ซ้ำ *)
ที่มาภาพและข้อมูล คุณสะรี่ปิงเมือง http://www.palm-plaza.cc/cgi-bin/CCforum/board.cgi?az=show_thread&om=29196&forum=DCForumID3
เจ้านาง - จรัล มโนเพ็ชร
เรื่องราว เจ้านาง นี้เคยถูกสร้างเป็นละครทีวี ช่อง 5 ถ้าท่านผู้อ่านอายุประมาณ 40 กว่าๆ
น่าจะเคยได้ดูผ่านๆตามาบ้างแล้ว แต่ผู้เขียนรู้สึกประทับใจเรื่องนี้มาก ไม่ว่าจะเป็นชุดแต่งกาย
ในยุคนั้นของเจ้าชาวเหนือ...เพลงประกอบเรื่องราว ที่คุณจรัญ มโนเพชร ได้ขับร้องไว้.......
ไพเราะมากค่ะ...ยากที่จะลืมได้ลง...
ความเห็น