ขอเป็นเพียงศาลาพักใจ..ก็พอ
2010-09-30 15:25 |
ฉัน...ขอเป็นเพียงศาลาพักใจ..ก็พอ
.......ฉันยินดีนะ..ที่จะเป็นศาลาพักใจ..ให้ใครก็ได้ที่..เหน็ดเหนื่อยใจ..
เหน็ดเหนื่อกาย..ที่ตัวเปียกชุ่มไปด้วย..ความผิดหวัง............
...มีบาดแผลโดน..หนามแห่งความรัก..ทิ่มแทงใจ...
มีเลือดที่ไหลซิบๆ..เพราะโดนใบหญ้า..แห่งความขมขื่น..บาดเฉี่ยว
หน้าเศร้าหมองเพราะ..โดนแสงแดดแห่งความชอกช้ำ...แผดเผา.
และตัวที่ร้อนรุม..ไปด้วยพิษไข้แห่งความรัก......
ฉันจะต้อนรับ..เธอด้วย..น้ำใสเย็น...แห่งความจริงใจ..
เป็นผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆ..แห่งความใส่ใจ...คอยซับเหงื่อ..ที่ท้อแท้..ของเธอ..
จะดูแลเฝ้าปลอบประโลมใจ..ด้วยไมตรี..ที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม...
จะเป็นยาถอนพิษไข้..ให้เธอลุกขึ้นสู้ต่อ..ด้วยกำลังใจ..ที่เปี่ยมล้นด้วย.ความรัก..ที่จริงใจ
ฉันเพียง..ขอให้เธอ..ยืนหยัดขึ้นสู้..กับชีวิตใหม่..ที่สดใส...
เป็นพลังใจ...น้อยๆที่คอย..อยู่เคียงข้างเธอเสมอ...
ต่อแต่เมื่อเธอ..หายเหนื่อย..หายท้อแท้..หายจากพิษไข้แห่งความรัก...
พร้อมที่จะเดินก้าวไป..ข้างหน้า..อย่างมั่นคง..และเปี่มล้นไปด้วยความหวัง..
ฉันก็จะไม่รั้ง..เธอเอาไว้หรอก...
. .....ขอแต่เพียง..คำเอ่ยลา.....ลาก่อนนะ..ลาก่อน..
...พร้อมกับเสียงเอ่ยออกจากปากเธอ..เบาๆว่า...ขอบคุณนะ...สำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา..
.........และจะไม่มีวัน..ที่จะลืมเธอ..ชั่วชีวิต..แค่นี้..แค่นี้..เท่านั้นจริงๆ...
ฉันเอง..ศาลาพักใจ..งัยล่ะ..
พงษ์พีร...
ความเห็น
แต่กระเบื้อง..เปงกระเบื้อง..โอ.ฬา...ร..ตรา..ลูกโลก..)))))))))....................
สมัครใจอยู่บนคานเจ้า..คานจ๊ารอเค้าก่อน..ฮ่าฮ่า