?จริงอยู่การพบเจอครั้งแรกของผู้คนมักเกี่ยวข้องกับเรื่องของการถูกชะตาและดูว่าประทับใจหรือไม่

แต่การถูกชะตาและความประทับใจระหว่างคนต่อคนนั้น มิอาจสรุปได้ว่า คือ ?คนที่ใช่?

การที่จะสรุปให้ใครสักคนเป็นคนของชีวิตได้หรือไม่ ย่อมเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ที่จะมีหลังจากนั้น?

?เราทุกคนล้วนบกพร่องกันคนละอย่างสองอย่าง การวาดฝันถึงคนดีพร้อมเป็นเรื่องของความฝันโดยแท้

คนหล่ออาจไม่รวย คนหล่อและรวยอาจเจ้าชู้ คนไม่เจ้าชู้อาจขี้หึง

คนไม่ขี้หึงอาจเฉยชา คนไม่เฉยชาอาจอ่่อนไหว คนไม่อ่อนไหวอาจแข็งกระด้าง

การมีใครสักคนที่ได้อย่างใจ คนดีพร้อมตามที่ฝัน บางทีอาจง่ายกว่ามากหากเราจะไปส่องกระจกดูแล้วรักคนในนั้นเสียดีกว่า

เพราะบนโลกนี้คงไม่มีใครเป็นอย่างใจเราไปกว่านี้อีกแล้ว?

?เพราะโลกนี้ไม่มีใครดีพร้อม เราล้วนบกพร่องกันคนละด้าน

เปล่าดายที่จะตามหาคนเช่นนั้น?เพื่อรัก

เพราะโลกนี้ไม่มีใครดีพร้อม ความรักจึงมิใช่การตามหาคนเช่นนั้น

หากคือการได้รักเปี่ยมล้น ?ในคนธรรมดา??

และในวันนี้......

ดินแดนแห่งความรัก ที่ฉันคิดว่ามีอยู่จริง ดินแดนที่เป็นของเรา ..ฉันฝันถึงคนๆนั้นอยู่ทุกวัน

?ในห้องน้ำมีแปรงสีฟันที่ทานาเรียบร้อยแล้ววางไว้

ตอนเช้ามีกลิ่นกรุ่นกาแฟที่เค้าชอบวางไว้บนโต๊ะอาหาร

มีรองเท้าคู่โปรดของเค้าเป็นคู่อยู่ประตูหน้าบ้าน

วันหยุด..เค้าจะทำชั้นหนังสือให้ฉัน

ล้างรถของเรา พาเจ้าเหมียวไปหาคุณหมอ

ทำอาหารอร่อยๆ(กว่าฝีมือฉัน)ให้ฉันทานบ้าง

นอนดูซีรี่ส์เกาหลีที่ฉันมักเสียน้ำตาให้มันอย่างง่ายๆด้วยกัน

ตีแบด หรือวิ่งรอบๆดินแดนของเราด้วยกัน

ฉันจะนอนหลับหลังเค้า กอดเค้าให้แน่นที่สุด

ดูแล ซ่อมแซมกันและกันในดินแดนแห่งนั้น

หากมันไม่ใช่ความเพ้อฝัน..สักวันฉันคงได้พบกับเค้า คนที่ฉันรอ..

?โลกนั้นกว้างใหญ่ แต่ไม่กว้างเท่าดวงใจดวงหนึ่งจะกว้างได้..สูงขึ้นไป นั้นคือท้องฟ้า แต่คงไม่มีอะไรสูงเกินกว่าดวงใจใฝ่?