ที่มาของค่าวฮ่ำฮำเสียงเพลง


"ค่าฮ่ำฮำเสียงเพลง"  เป๋นบทกวีล้านนาประเภทค่าวก้อม
ตี้ผมตั้งใจ๋แต่งขึ้นมาต๋ามเนื้อหาหรืออารมณ์ของเพลง
ค่าวแต่ละบทเขียนไปพร้อมๆ กับก๋ารฟังเพลง
บางบทเขียนฟั่ง เพื่อหื้อตันเอาไปอ่านประกอบเพลงในรายก๋ารวิทยุ
หลายๆ บท ยังบ่มีเวลาได้มาขัดเกลาสำนวน

ค่าวก้อมตี้แต่งขึ้นนี้ แต่งไว้เพื่ออ่านประกอบเพลงในรายก๋ารวิทยุ
วัตถุประสงค์แต๊ๆ แล้วก่อคือเพื่อเผยแพร่บทกวีล้านนาประเภทนี้
หื้อคนรุ่นใหม่ได้ฮู้จักกั๋นนักขึ้น  เนื่องจากหลายคนยังบ่ฮู้จัก "ค่าว" เลย

บางคนไปเฮียนเมืองนอกปิ๊กมาบ่ค่อยฮู้จักกำเมือง บ่ฮู้จักตั๋วเมือง
บ่ฮู้ว่าบทกวีล้านนาประเภท "ค่าว" นี้ คืออะหยัง
และหลายๆ คน อยู่บ้านเฮานี้แหละ 
แต่เฮียนหนังสือต๋ามระบบก๋ารศึกษาแบบใหม่
ตี้ช่วงก่อนบ่มีวิชาเกี่ยวกับบทกวีแบบล้านนาเลย
แม้แต่สมัยนี้ต๋ามโฮงเฮียนต่างๆ ก่อบ่มีหื้อหันสักเต้าใด  
อย่างมากก่อมีพ่องต๋ามโฮงเฮียนวัด  หรือในชมรมของบางโฮงเฮียน

ค่าวสมัยก่อนนิยมเขียนกั๋นยาวๆ สำหรับเล่าหื้อกั๋นฟัง เป๋นเรื่องเป๋นราว
ผมว่าคงบ่ค่อยเหมาะสำหรับคนรุ่นใหม่ตี้มีเวลาน้อย
บ่มีวลาตี้จะมาฟังอะหยังยาวๆ เหมือนกั๋นกับเพลงสมัยก่อน
สมัยนี้เพลงตี้เฮาฟังมักจะเป๋นเพลงสั้นๆ  
ผมเลยคิดว่าน่าจะเขียนค่าวสั้นๆ 
หื้อคนรุ่นใหม่ตี้มีเวลาหน้อย ได้ลองฟังกั๋นพ่อง
ในแบบเดียวกั๋นกับตี้เพลงมีขนาดสั้นลง


ก๋ารจัดรายก๋ารค่าวฮ่ำฮำเสียงเพลง เป๋นงานอดิเรกตี้ผมตั้งใจ๋ทำ
เพื่อฝากไว้เป๋นผลงานในระหว่างตี้ผมยังมีชีวิตอยู่
อย่างน้อยตี้สุดก่อทำหื้อผมได้ภูมิใจ๋ว่า
ผมมีอะหยังฝากไว้หื้อคนกึ๊ดเติงหาก่อนตี้จะลาโลกไปต๋ามเวลา
ซึ่งก่อบ่ฮู้ว่าเมื่อใด

ผมมองค่าว ว่าเป๋นเหมือนดอกไม้ตี้ป้ออุ้ยแม่หม่อนเปิ้นปลูกไว้
ปลูกมาเมินละ เมินจ๋นบางคนบ่ได้สนใจ๋
มันเป๋นเหมือนดอกไม้งามตี้หลบอยู่จ๊อกแจ่งมุมมืดหลังบ้าน
บังเอิญผมโจ๊คดีตี้ได้ไปปะมัน  แล้วหันว่ามันงามดี
ก่อเลยอยากเอามาปลูกและเพาะพันธุ์หื้อมันแพร่กระจายไปนักๆ

ค่าวตี้ผมแต่งคงบ่ไจ้ค่าวตี้ยิ่งใหญ่ 
เป๋นเพียงค่าวหน้อยๆ ตี้เหมือนกับต้นกล้าของไม้ดอก
ผมไจ๊เวลาเฮียนฮู้และเฝิ้กปลูกดอกไม้นี้มาเมินพอสมควร
เฝิกตั้งแต่ยังปลูกบ่จ้าง  จ๋นต่อมามันเริ่มมีดอกออกมาหื้อหันพ่อง
ช่วงแรกๆ ดอกไม้ตี้ผมปลูกนี้มันยังบ่งามเต้าใด
แต่ผมก่อภูมิใจ๋ตี้มันยังปอมีดอกออกหื้อหันพ่อง
มาต๋อนหลังๆ ผมกึ๊ดว่ามีดอกบางดอกตี้ผมปลูกไว้แล้วออกมางาม
คงบ่ได้งามเลิศเลอ  แต่ก่องามปอตี้ผมจะภูมิใจ๋ในผลงานตี้ทำไป

เกยมีบางคนมองว่าผมแต่งค่าวเพื่อประโยชน์ส่วนตั๋ว
เยียะใดบ่แต่งค่าวเพื่อประโยชน์ต่อสังคมพ่อง
ผมก่อบ่เข้าใจ๋เหมือนกั๋นว่าเยียะใดเขาถึงว่าจะอั้น
ผมชื่นชมคนตี้ทำงานศิลปะว่า
จ้วยหื้อโลกและสังคมของเฮามันงดงาม น่าอยู่
ผมกึ๊ดฝันว่าจะมีส่วนหื้อสังคมงดงามต๋ามความถนัดของผมเหมือนกั๋น

ผมเป๋นคนธรรมดาคนหนึ่งตี้ต้องก๋ารหื้อคนมาชื่นชม
คงบ่ต้องนัก  แค่มีคนได้มาอ่าน ได้มาฟังค่าวตี้ผมแต่งแล้วมีความสุข
เพียงตะอี้ผมก่อปอใจ๋แล้ว
ผมฮู้สึกภูมิใจ๋ตี้ดอกไม้ตี้ผมปลูกขึ้นมามีคนชมว่ามันงามดี
และมีส่วนหื้อบางคนสนใจ๋ฮ่วมเอาต้นกล้าของมันไปปลูกตี้บ้านของเขาพ่อง
อย่างน้อยผมก่อดีใจ๋ตี้มีส่วนจ้วยหื้อ
ดอกไม้งามสมัยเมื่อป้ออุ้ยแม่หม่อนเปิ้นปลูกไว้จะบ่สูญพันธุ์

เว็บไซต์นี้เป๋นเหมือนกับบ้านของผม
ตี้ผมพยายามรวบรวมดอกไม้ตางวัฒนธรรม ตี้เฮาฮ้องว่า "ค่าว" นี้
มาหื้อคนอื่นๆ ได้สัมผัสถึงความงามของมัน
ส่วนไผจะเอาไปปลูก เอาไปเผยแพร่ตี้ไหนก็ได้ครับ ผมยินดี
บ่ต้องบอกว่าผมแต่งก่อได้ครับ  ขอเพียงอย่าบอกว่าท่านเป๋นคนแต่งมันขึ้นมา

ต่อไปผมว่าจะรวบรวมทำเป๋นหนังสือค่าวพิมพ์เผยแพร่แหมกำ
เพื่อหื้อไผตี้บ่ถนัดเรื่องอินเตอร์เน็ตได้อ่านพ่องครับ

ตี้เล่ามาก่อบ่มีหยังนักครับ
แค่อยากจะบันทึกไว้หื้อเพื่อนๆ กุ๊คนได้อ่านเล่นๆ
และอยากจะฝากผลงานนี้ไว้ หื้อกุ๊ท่านตี้สนใจ๋ได้ลองอ่านกั๋นดูครับ
ถ้าอ่านแล้วหันว่ามันม่วน 
อยากจะลองเฝิ้กเขียนพ่องก่อขอเป๋นกำลังใจ๋หื้อครับ



เดอะจิ๊กุ่ง

13-12-2552